ਸੱਤਯੁਗ ਦਾ ਓਹ ਜਮਾਨਾਂ, ਖਵਰੇ ਕਿੱਥੇ ਚਲਾ ਗਿਆ
ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਸਾਂਝੇ ਕਰਦਾ ਭਾਈਚਾਰਾ ਭੁਲਾ ਗਿਆ
ਜਦੋਂ ਸਾਰੇ ਸਕੇ ਸੀ, ਜੋ ਦਿਲ ਤੋਂ ਸੱਚੇ ਸੀ
ਭਾਂਵੇ ਘਰ ਤਾਂ ਕੱਚੇ ਸੀ, ਪਰ ਪਿਆਰ ਪੱਕੇ ਸੀ
ਕਾਹਦੀ ਆ ਗਈ ਇਹ ਅਮੀਰੀ, ਛੱਡ ਚੁੱਕੇ ਹਾਂ ਫਕੀਰੀ
ਹੋ ਗਏ ਦੂਰ ਦੁੱਧ ਦੇ ਛੰਨੇ, ਖਾਣੀ ਭੁੱਲ ਗਏ ਹਾਂ ਪੰਜ਼ੀਰੀ
ਹਾਰੇ ਨਿੱਤ ਹੀ ਭੱਖੇ ਸੀ, ਦੁੱਧ ਕੜ੍ਹਨੇ ਰੱਖੇ ਸੀ
ਭਾਂਵੇ ਘਰ ਤਾਂ ਕੱਚੇ ਸੀ, ਪਰ ਪਿਆਰ ਪੱਕੇ ਸੀ.....
धरती के गम छुपाने के लिए गगन होता है;
दिल के गम छुपाने के लिए बदन होता है;
मर के भी छुपाने होंगे गम शायद;
इसलिए हर लाश पर कफ़न होता है.....
ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਤਾ ਇੱਕ ਮੇਲਾ ਹੈ
ਕੋਈ ਤੁਰ ਜਾਂਦਾ ਕੋਈ ਆ ਜਾਂਦਾ
ਕੋਈ ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਹੱਸਦਾ ਨਹੀ
ਤੇ ਕੋਈ ਕੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਨਿਭਾ ਜਾਂਦਾ
ਕੋਈ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਮਨਾਉਂਦਾ ਨਹੀ ਥੱਕਦਾ
ਤੇ ਕੋਈ ਦੁੱਖਾਂ ਚ ਉਮਰ ਲੰਘਾ ਜਾਂਦਾ
ਕੋਈ ਪਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਤੋੜ ਜਾਂਦਾ
ਤੇ ਕੋਈ ਸਾਂਝ ਉਮਰਾਂ ਦੀ ਪਾ ਜਾਂਦਾ....
वफा के बदले बेवफाई ना दिया करो;
मेरी उम्मीद ठुकरा कर इंकार ना किया करो;
तेरी मोहब्बत में हम सब कुछ खो बैठे;
जान चली जायेगी इम्तिहान ना लिया करो। :(
कोई नाराज़ है हमसे की
हम कुछ लिखते नहीं,
कहाँ से लाये लफ्ज़
जब वो मिलते नहीं,
दर्द की जुबां होती तो बता देते,
वो ज़ख्म कैसे बताये जो दिखते नहीं?
