ਦਿਮਾਗ ਸੋਚਣ ਤੇ ਹੋ ਜਾਂਦਾਂ ਏ ਮਜਬੂਰ ,ਜੋ ਨਜ਼ਾਰਾ ਇਹ ਅੱਖ ਦੇਖੇ...
ਰੰਗ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਕਾਇਨਾਤ ਦੇ ਮੈਂ , ਰੱਜ ਰੱਜ ਵੱਖੋ ਵੱਖ ਦੇਖੇ...
ਮਤਲਬੀ ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਵਾਹ ਪਿਆ ਏ ਸਾਡਾ, ਗਲ ਕਰਦੇ ਕਈ ਬਿਨਾ ਪੂਰੇ ਪੱਖ ਦੇਖੇ
ਬਹੁਤਾ ਮਾਣ ਨੀ ਕਰੀ ਦਾ ਦੌਲਤਾਂ ਸ਼ੌਹਰਤਾਂ ਦਾ, ਫਰਸ਼ੋਂ ਅਰਸ਼ ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹੋਏ ਲੱਖੋਂ ਕੱਖ ਦੇਖੇ.

ਡਰ ਸੀ ਸਾਨੂੰ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਦਾ..
ਡੋਬ ਦਿੱਤਾ ਸਾਨੂੰ ਕਿਨਾਰਿਆਂ ਨੇ
ਧੁੱਪ ਤੋਂ ਡਰਦਿਆਂ ਅਸੀ ਰਾਤ ਲੱਭੀ
ਜ਼ਖਮੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸਾਨੂੰ ਤਾਰਿਆਂ ਨੇ
ਕੋਈ ਇੱਕ ਮਾਰਦਾ ਸਾਨੂੰ ਤੇ ਜਰ ਜਾਂਦਾ
ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ
ਬੇਗਾਨੇ ਮਾਰਦੇ ਤਾਂ ਮਾਨਾ ਹੱਸ ਕੇ ਮਰ ਜਾਦੇ
ਪਰ ਮਾਰਿਆ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੀ ਪਿਆਰਿਆਂ ਨੇ

ਬਹਾਨੇ ਬਣਾ ਕੇ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਬਾਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ...
ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸੁਪਨੇ ਚ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ...
ਇੰਨੀ ਵਾਰ ਤਾਂ ਓਹ ਸਾਹ ਵੀ ਨਹੀ ਲੈਂਦੇ,
ਜਿੰਨੀ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਓਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ..

ਔਖੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕੋਈ ਜਹਾਨ ਉੱਤੇ,
ਪਰ ਕਰਨਾ ਸਦਾ ਆਰੰਭ ਔਖਾ..
ਹੋਵੇ ਹੌਸਲਾਂ ਤਾਂ ਚੁੱਕ ਪਹਾੜ ਦੇਈਏ,
ਬਿਨਾਂ ਹੌਂਸਲੇ ਚੁੱਕਣਾ ਖੰਭ ਔਖਾ...

ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿੳ ਇੰਨਾ ਝੂਠ ਬੋਲਦੇ ਨੇ ਲੋਕੀ ,
ਜੋ ਕਰਦਾ ਪਿਆਰ ਉਹਨੂੰ ਕਿੳ ਰੋਲਦੇ ਨੇ ਲੋਂਕੀ ,
ਜਿੳਦੇ ਦਾ ਤਾ ਕੋਈ ਦਿੱਲ ਨਹੀ ਫਰੋਲਦਾ,
ਮਰਨ ਤੋ ਬਾਅਦ ਕਿੳ ਸਵਾਹ ਵੀ ਫਰੋਲਦੇ ਨੇ ਲੋਂਕੀ