ਲਾੜੀ ਮੌਤ ਨੇ ਨਾ ਫ਼ਰਕ ਆਉਣ ਦਿੱਤਾ
ਚੌਹਾਂ ਵੀਰਾਂ ਦੇ ਗੂੜੇ ਪਿਆਰ ਅੰਦਰ ।
ਤਕਦਾ ਰਿਹਾ ਬਾਪੂ ਕੱਚੇ ਕਿਲੇ ਅੰਦਰੋਂ
ਕਿੰਨਾ ਬਲ ਹੈ ਨਿੱਕੀ ਤਲਵਾਰ ਅੰਦਰ
ਕਿੰਨੀਆਂ ਖਾਦੀਆਂ ਸੱਟਾਂ ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ
ਕਿੰਨੇ ਖੁਬੇ ਨੇ ਤੀਰ ਜੁਝਾਰ ਅੰਦਰ।
ਦਾਦੀ ਤੱਕਿਆ ਬੁਰਜ ਦੀ ਝੀਤ ਵਿਚੋ
ਫੁੱਲ ਲੁਕ ਗਏ ਨੇ ਇਟਾਂ ਦੇ ਭਾਰ ਅੰਦਰ।
ਅਰਸ਼ੋਂ ਦਾਦੇ ਸ਼ਹੀਦ ਨੇ ਝਾਤ ਪਾਈ
ਕਿੰਨਾ ਸਿਦਕ ਹੈ ਮੇਰੇ ਇਸ ਪਰਿਵਾਰ ਅੰਦਰ।
ਜੂਝੇ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਧਰਮ ਤੋ ਸਾਹਿਬਜਾਦੇ
ਦੋ ਮੈਦਾਨ ਅੰਦਰ ਦੋ ਦੀਵਾਰ ਅੰਦਰ |
ਲਾਲ ਚੂੜਾ ਪਾ ਜੀਣੇ ਸਾਡੇ ਘਰ ਆਉਣਾ ਸੀ,,
ਉਹਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬਣਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਲੈ ਗਿਆ,,
ਅਸੀਂ ਜੀਹਦੇ ਨਾਲ ਜੀਣ ਦੇ #ਸੁਪਣੇ ਦੇਖੇ ਸੀ,,
ਉਹਨੂੰ ਡੋਲੀ ਚ ਬਿਠਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਲੈ ਗਿਆ,,,
ਸਾਡੇ ਪੱਲੇ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਨੇ #ਦਾਰੂ ਦੀਆਂ ਬੋਤਲਾਂ,
ਕੋਈ ਮੇਰੀ ਜਾਨੋ ਪਿਆਰੀ ਨੂੰ ਕਰ ਮਜਬੂਰ ਲੈ ਗਿਆ,,
#ਯਾਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਓਹਨੇ ਕਿੰਨਾ ਸਮਾਂ ਹੋਇਆ ਏ,,
ਉਹਦੇ #ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਥਾਂ ਖੋਰੇ ਕੌਣ ਲੈ ਗਿਆ,,
ਕਦੇ ਸਾਡੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ
ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਦਿਨ ਵੀ ਆਇਆ ਸੀ,,,
ਜਿਸ ਦਿਨ ਕੋਈ ਸਾਡੇ ਵੱਲ
ਵੇਖ ਕੇ ਮੁਸਕੁਰਾਇਆ ਸੀ,,,
ਜਿਸ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਬੜਾ
ਤੇ ਗਲ ਆਪਣੇ ਲਾਇਆ ਸੀ,,
ਕਦੇ ਸਾਡੀ #ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ
ਇੱਕ ਏਸਾ ਦਿਨ ਵੀ ਆਇਆ ਸੀ,,,
ਜਦ ਹੋਈ ਮੁਲਾਕਾਤ ਸਾਡੀ ਸੱਜਣਾ ਨਾਲ
ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਸਾਨੂੰ ਕਹਿ ਕੇ #ਜਾਨ ਬੁਲਾਇਆ ਸੀ,,
ਕੀ ਦੱਸਾ ਉਸ ਰਾਤ ਬਾਰੇੇ
ਅਸੀ ਕਿਵੇ ਮਿਲ ਕੇ ਵਕਤ ਬਤਾਇਆ ਸੀ,,
ਕਦੇ ਸਾਡੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ
ਇੱਕ ਏਸਾ ਦਿਨ ਵੀ ਆਇਆ ਸੀ,,,
ਜਦ ਹੋਈ ਆਖਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਤੇ
ਉਹਨਾਂ ਰੋ ਰੋ ਹਾਲ ਸੁਣਾਇਆ ਸੀ,,
ਕੋਈ ਕੀ ਜਾਣੇ #ਦਿਲ ਦੀਆ ਦਿਲ ਵਿਚ ਲੈ ਕੇ
ਕਿਵੇ ਰੋ ਰੋ ਵਕਤ ਲਗਾਇਆ ਸੀ,,
ਕਦੇ ਸਾਡੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ
ਇੱਕ ਏਸਾ ਦਿਨ ਵੀ ਆਇਆ ਸੀ,,,
ਅਸੀ ਤਰਸਦੇ ਸੀ ਉਹਣਾ ਸੱਜਣਾ ਨੂੰ
ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਵੇਖਣ ਦੇ ਲਈ
ਕੋਣ ਜਾਣੇ ਕਿੰਨੇ ਪੱਥਰਾ ਅੱਗੇ
ਅਸੀ ਨੀਰ ਵਹਾਇਆ ਸੀ,,
ਕਦੇ ਸਾਡੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ
ਇੱਕ ਏਸਾ ਦਿਨ ਵੀ ਆਇਆ ਸੀ,,,
ਉਹ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਬਦਲ ਲੈਂਦੇ,
ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਗਰਮੀ ਏ
ਉਹਨਾਂ ਅੰਦਰ ਅੰਗਾਰੇ ਮੱਚਦੇ ਨੇ ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਚਹਿਰਿਆਂ ਉੱਤੇ ਨਰਮੀ ਏ...
ਇਸ ਚੰਦਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਕਿੰਨੀਆ
ਮਜਬੂਰੀਆ ਤੇ ਕਿੰਨੀ ਤੰਗੀ ਦੇਖੀ ਏ,,
ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀ ਰਾਣੀ ਲਾਲ ਚੂੁੜਾ ਪਾ
ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇ ਘਰ ਜਾਂਦੀ ਦੇਖੀ ਏ,,
ਲੋਕਾ ਦਾ ਕੀ ਏ ਹੱਸ ਕੇ ਭੁੱਲ ਜਾ ਕਹਿ ਜਾਂਦੇ,,
ਪਰ ਅਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਭਲਾਉਣ ਲਈ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਣ ਪਾਣੀ ਬੋਤਲਾ ਚ ਘੁਲ ਦੀ ਦੇਖੀ ਏ,,
