ਇਕ ਤੇਰੇ ਕਰਕੇ ਹੀ ਮੈ ਲਿਖ ਸਕਦਾ
ਮੇਰੇ ਲਿਖਣ ਦੀ ਤੂ ਹੀ ਵਜਾ ਹੈ
ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਜੀ ਕੇ ਵੀ ਕੀ ਫਾਇਦਾ
ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ ਜਿਉਣ ਦਾ ਮਜਾ ਹੈ
ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਏਹੋ ਜਿਹਾ ਤੂੰ ਗੁਨਾਹ ਦੱਸ
ਜਿਸਦੀ ਬੱਸ ਤੂੰ ਹੀ ਇੱਕ ਸਜਾ ਹੈ...

ਕਦੇ ਸਾਰੀ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਜਾਗਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ
ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਏ ਕਹਿੰਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ
ਅੱਜ ਭਾਵੇਂ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਜਾਨੀ ਏਂ,
ਕਦੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਲਗਾਤਾਰ ਤੱਕਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ...
ਏਨਾ ਹੀ ਬਥੇਰਾ ਮੈ ਕਦੇ ਉਹਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਸੀ,
ਕਦੇ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਜਾਨੋਂ ਵੱਧ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ...

ਜੇ ਤੂੰ ਵੱਖ ਮੈਥੋਂ ਹੋ ਗਈ ਏਂ,
ਫੇਰ ਕਿਵੇਂ ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕਹਾਂ
ਆਹ ਚੰਦਰਾ ਦਿਲ ਤੇਰੇ ਤੇ ਹੀ ਮਰਦਾ,
ਫੇਰ ਕਿਵੇਂ ਮੈ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕਹਾਂ
ਵਕ਼ਤ ਆਉਣ ਤੇ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਦੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ ਵੀ ਬਦਲ ਗਈਆਂ
ਕਿਵੇਂ ਇਹਨਾਂ ਲਕੀਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕਹਾਂ....?

ਹਨੇਰੀ ਆਣ ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਪੱਤਾ ਰੁੱਖ ਤੋ ਵੱਖ ਹੋ ਜਾਂਦਾ,
ਉਦਾਂ ਹੀ ਮੈਂ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋ ਗਿਆ...
ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਣ ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਤਾਰੇ ਕੀਤੇ ਖੋ ਜਾਂਦੇ,
ਉਦਾਂ ਹੀ ਮੈਂ ਇਸ ਦੁਨੀਆ 'ਚ ਕੀਤੇ ਖੋ ਗਿਆ...
ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਤੇਰਾ ਚੇਤਾ ਮੈਨੂੰ ਵਢ-ਵਢ ਖਾ ਜਾਂਦਾ,
ਮੈਂ ਦੁੱਖ ਦਿਲ 'ਚ ਤੇ ਹੰਝੂ ਅੱਖਾਂ 'ਚ ਲੈ ਕੇ ਸੌਂ ਗਿਆ...

ਯਾਰੋ ਉਹ ਦਿਨ ਵੀ ਆਵੇਗਾ
ਮੈ ਤਾਂ ਹੋਵਾਂਗਾ ਪਰ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਨਈ ਹੋਵੇਗੀ
ਮੈਨੂੰ ਚੁੱਕਣ ਵਾਲੇ ਮੇਰੇ ਯਾਰ ਹੋਣਗੇ
ਪਿੱਛੇ ਤੁਰਦੇ ਪਿੰਡ ਵਾਲੇ ਹੋਣਗੇ
ਕੁਝ ਰੋਂਦੇ ਹੋਣਗੇ ਤੇ ਕੁਛ ਅੰਦਰੋਂ ਖੁਸ਼ ਹੋਣਗੇ
ਕੁਝ ਮੇਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਣਗੇ
ਕੁਝ ਚੰਗੀਆਂ ਕਰਣਗੇ ਤੇ ਕੁਝ ਮੰਦੀਆਂ ਕਰਣਗੇ
ਉਹ ਰਸਤਾ ਬਹੁਤ ਥੋੜੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਹੋਵੇਗਾ
ਪਰ ਰਾਜ ਮੇਰੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਖੁੱਲਣਗੇ
ਮੈ ਤਾਂ ਨਹੀ ਹੋਵਾਂਗਾ, ਮੈਨੂੰ ਚੁੱਕਣ ਵਾਲੇ ਮੇਰੇ ਚਾਰ ਹੋਣਗੇ...