ਜਿੱਥੇ ਲੋਹੇ ਜਿਹੇ ਜਵਾਨ ਨਿੱਤ ਜਾਣ ਪਰਖੇ
ਅਜ਼ਾਦੀ ਬਣੀ ਸੀ ਬਰੂਦ ਨਾ ਚਲਾਏ ਚਰਖੇ
ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੇ ਖਿਤਾਬਾਂ ਵਾਰੀ ਪੈਣ ਪਰਦੇ
ਗਦਰੀ ਬਾਬੇ ਭਗਤ ਸਰਾਭੇ ਕੀ ਕੀ ਰਹੇ ਕਰਦੇ
ਗਾਂਧੀ ਮੱਚਿਆਂ ਬਵਾਲ ਕਹਿੰਦਾ ਗਲਤ ਸਵਾਲ
ਕਿਸੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਦੇਸ਼ ਲਈ ਜਿੰਦ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਦੇ
ਭੱਜਦੇ ਸੀ ਅਣਖ਼ਾਂ ਨੇ ਭੋਰੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਗੋਰੇ ਸਿਰ ਧਰਦੇ
ਸਾਡੇ ਇੱਕ ਪੰਡਿਤ ਸੀ ਨਾਲ ਉਹਦਾ ਨਾਮ ਸੀ ਸ਼ੇਖਰ ਅਜ਼ਾਦ
ਕਦੇ ਤੁਸੀਂ ਦਿਲੋਂ ਨਾ ਭੁਲਾਇਉ ਕੀ ਕੀ ਰਹੇ ਕਰਦੇ...
ਅੱਜ ਜਿੰਦਗੀ ਚ ਜੋ ਸਾਡੇ ਆਇਆ,,
ਉਹ ਕਾਲਾ ਦਿਨ ਯਾਦ ਰੱਖਾਗੇ,,
ਜਿਸ ਨੇ ਆਉਣਾ ਸੀ ਸਾਡੇ ਘਰ,,
ਉਹ ਬਣੀ ਹੋਰ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸੰਗਾਰ ਯਾਦ ਰੱਖਾਗੇ,,
ਉਹ ਦੇ ਵਿਆਹ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਕਿੰਨਾ ਸੀ ਉਦਾਸ ਦਿਲ,,
ਉਹਦੀ ਯਾਦ ਚ ਜੋ ਪੀਤੀ ਉਹ ਸਰਾਬ ਯਾਦ ਰੱਖਾਗੇ,,
ਬੱਸ ਮਾਰ ਗਈਆ ਮਜਬੂਰੀਆ ਉਹ ਤੇ ਸਾਡੇ ਹੀ ਸੀ,,
ਜਿਸ ਮਜਬੂਰੀ ਕਰਕੇ ਮਿਲੀ ਉਹ ਹਾਰ ਯਾਦ ਯਾਦ ਰੱਖਾਗੇ,,
ਸਿੱਖ ਲੈ ਬੰਦਿਆ ਅਕਲ ਤੂੰ ਅਰਥੀ ਤੋਂ
ਦਫਨ ਹੋ ਜਾਣਾ ਤੂੰ ਜੋ ਉੱਗਿਆ ਧਰਤੀ ਤੋਂ
ਪੁੱਛੀ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਚ ਜਾ ਕੇ ਬੀਮਾਰ ਨੇ ਭਰਤੀ ਜੋ
ਕਿਉਂ ਦੁੱਖ ਦੇਖ ਕੇ ਮਾੜਾ ਜਿਹਾ ਸਾਡੇ ਹੰਝੂ ਜਾਂਦੇ ਚੋ
ਬੀਕਾਨੇਰ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ਜਿਹੜੇ ਨਾਮ ਜਪਣ ਜਪਾਂਉਦੇੇ ਉਹ
ਕਿੰਨੇ ਦੁੱਖਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝਣ ਲੋਕੀਂ ਕਦੇ ਪੁੱਛ ਕੋਲ ਖਲੋਅ
ਡਰਦੇ ਕੰਬਦੇ ਫਿਰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਕਰਨ ਨਾ ਉੱਠ ਅਰਦਾਸ
ਫਿਕਰ ਕਰਦੇ ਵਾਹਲਾ ਲੋਕੀਂ ਨਿਕਲ ਨਾ ਜਾਣ ਸਵਾਸ
ਬਾਣੀ ਪੜਦੇ ਉਲਾਂਭੇ ਵੀ ਦਿੰਦੇ ਆਉਂਦਾ ਨਾ ਧਰਵਾਸ
ਉਹ ਬੇਪਰਵਾਹ ਰਹਿ ਬੰਦਿਆਂ ਕਲਗੀਧਰ ਏ ਨਾਲ..
ਜਿਹਡ਼ਾ ਸਾਹ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਉਸ ਮਾਲਿਕ ਦੇ ਕਰ ਕੇ
ਜਿਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਉਸ ਮਾਲਿਕ ਤੋਂ ਡਰ ਕੇ
ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਮਸੀਤਿ ਤੇ ਦਰ ਲੱਭਣਾ ਪੈਂਦਾ ਮੰਦਿਰ ਦਾ
ਝੂਠ ਹੱਡਾਂ ਨੂੰ ਖਾ ਜਾਂਦਾ ਜੇ ਸੱਚ ਨਾ ਦੱਸੀਏ ਅੰਦਰ ਦਾ...
ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਸੋਚੇ ਉਹ ਮਰ ਜਾਵੇ
ਇੱਕ ਖਿਆਲ ਹੀ ਆਵੇ ਧੁਰ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਡਰ ਜਾਵੇ
ਸੋਚ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਬੰਦਿਆਂ ਤੂੰ ਖੁਰ ਜਾਵੇ
ਮਰਨਾ ਜਿਉਣਾ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਤੂੰ ਕਾਹਨੂੰ ਘਬਰਾਂਂਵੇ
ਭੁੱਲ ਜਾਵੇ ਅੌਕਾਤ ਜੇ ਆਪਣੀ ਡਰ ਨਾਲ ਨਾਮ ਜਪਾਵੇ
ਅੱਠ ਪਹਿਰ ਉਹਨੂੰ ਚੇਤੇ ਰੱਖ ਲਈ ਕਾਲ ਨਿਕਟ ਨਾ ਆਵੇ...
